8 juni café Falstaff
Post date: 8-mei-2013 9:49:27
Zaterdag 8 juni 2013, café de Falstaff, Amorsplein, Maastricht.
Eindelijk, eindelijk, eindelijk is het eens wat zomers weer en dat is in hartje Maastricht dus meteen duidelijk te merken! Het hele Amorsplein zit af-ge-laden vol en er hangt hetzelfde knusse sfeertje als op de pittoreske pleintjes van Provencaalse dorpjes na een hete zomerdag. Iedereen heeft een -al dan niet alcoholische- versnapering voor zich staan, er wordt druk gekeuveld en op elk ogenblik hoor je wel ergens een lachsalvo afgaan. Wat goed weer al niet met een mens doet na zo'n uitzonderlijk lange winter en kwakkelvoorjaar!
Enfin, nu nog met alle materiaal dwars door die drukte heen de Falstaff bereiken. Dat valt nog niet mee! Enkele terrasgangers zijn zó relaxed dat ze het niet nodig vinden om hun stoel ook maar een centimeter te schuiven, terwijl we toch écht ff met de auto tot voor de deur moeten zien te komen om onze spullen uit te laden. Na wat hachelijk gewring en een bijna-kras in de lak lukt het uiteindelijk dan toch. Nico is al binnen en heeft de HK set alweer opstaan, goed werk jong! Snel uitladen en weer de auto in voordat toezicht en handhaving moeilijk kan doen, om vervolgens weer achteruit door hetzelfde kruipgangetje te moeten... Enige zweetdruppels later ben ik door de mensenmassa heen en kan de auto gaan parkeren, om vervolgens weer te voet door dezelfde mensenmassa terug te lopen. Terwijl ik bezig ben met opbouwen arriveert Rainier, dropt zijn drumstel en verdwijnt ook weer meteen om zijn auto veilig onder te gaan brengen. Als hij even later bezig is met opbouwen, begeeft het scharnier van zijn overheadmicrofoon het en moet een metertje of wat duct tape de boel bij elkaar houden. Ondanks zijn verwoede pogingen om mijn vingers mee te tapen, weet ik ze toch telkens weer op tijd los te krijgen. Maureen duwt haar Gem keyboard nog wat korter tegen mij aan en troggelt me al op voorhand wat kruidenbonbons af, want ook zij heeft -net als ik- wat last van haar keel. Oeioei, dat belooft wat!
Rainier laat zijn drums wat mishandelingen ondergaan, Nico laat zijn Koch Multitone even goed scheuren en we kunnen rond kwart voor negen de soundcheck weer met een gerust hart afsluiten, het geluid zit weer gebeiteld. Nog even relaxen en kennisgemaakt met Roberto die me meteen vertelt dat hij voor een optreden altijd een Jägermeistertje of Underbergh dronk, erg goed voor de stembanden schijnbaar... Dan maar meteen de proef op de som nemen, niet? Een ijskoude Jägermeister is sowieso geen straf vind ik.
Door het goede weer zit bijna iedereen wel nog steeds lekker op de terrasjes als we even na negenen beginnen aan de eerste set, maar live muziek heeft toch een hoge aantrekkingskracht want binnen enkele minuten neemt het publiek bezit van de Falstaff en verhip, het gezellige sfeertje van buiten komt mee naar binnen en binnen no Time lijkt het alsof de band en het publiek één zijn, zo enthousiast zijn de reacties! Kicken! Na de in de eerste set ingelaste nieuwelingen Mercy en Billy Jean zijn alle remmen los en kan de avond al niet meer stuk. Zelfs terwijl we de rest van de eerste set volledig door elkaar husselen -om elkaars stemmen wat te sparen- en de spanning bij alle bandleden daarmee flink opvoeren, wordt het alleen maar steeds gezelliger en gaat het muzikaal als een speer. Roberto, bedankt voor de tip, die kruidenbitter doet inderdaad wonderen voor je stem! Zo, de eerste set zit erop. HÈ? Kwart voor elf geweest??? My God, een set van 7 kwartier aan één stuk. Maar ja, gezelligheid kent geen tijd zeggen ze toch?
Effe bijkletsen en de keel smeren maar weer, maar voordat het drankje op is trekt Nico alweer voor de tweede set ten strijde... oh ja, hij moet morgenvroeg Maastrichts Mooiste lopen! Dus amper elf uur geweest en we staan alweer te spelen en verdomd, het wordt nóg gezelliger dan in de eerste set. Wat een superavond is dit! Blijkbaar zijn er wat vrijgezellenfeesten gaande want we zien de vreemdst uitgedoste jeugd langstrekken en telkens blijft er weer een gedeelte van hangen om vol enthousiasme mee te zingen en te springen, de dansvloer staat de rest van de avond zo goed als vol en we hebben allemaal regelmatig het kippenvel op de armen staan en da's bepaald niet van de kou! Het laatste kwartier glijden mijn vingers door het zweten zo nu en dan van de snaren maar dat mag de pret niet drukken, op deze manier een avond muziek maken, daar teken je toch voor? De klok gaat al bijna naar half een toe als we dit optreden afsluiten en alle publiek en een aantal vaste fans bedanken. Bezweet maar voldaan kunnen we alle installaties weer afbreken en in gaan laden. Terwijl ik wacht houd bij Rainier zijn openstaande auto, maakt een blonde meid zich los uit een groepje studenten en komt belangstellend bij mij informeren: of we toevallig ergens gaan optreden? Ze is dan ook enigszins teleurgesteld als ik haar vertel dat we net klaar zijn. Wat voor muziek we dan spelen en hoe we heten? Grotendeels classick rock en TIME dus... Nadat ik haar op onze website www.timemusic.nl heb gewezen en vertel over het optreden op 22 juni a.s. in de Barrock, zegt ze me toe dan te komen luisteren - als ze dan in de stad zijn tenminste. Hoe leuk is dat dan?
Falstaff: bedankt, fans: bedankt en alle ander publiek: bedankt en natuurlijk alle andere bandleden: bedankt, wat een geweldige avond, I had the TIME of my life!
Geschreven door: Bert Hendriks (bassist)
