11 sept Het Parcours

Post date: 12-jul-2011 6:43:08

Zondag 11 september 2011, toch wel een beetje beladen datum, 10 jaar na 9/11.

Maar goed, vandaag is het eindelijk zover: TIME gaat naar het PARCOURS!

Vandaag bijna geen hap door m'n keel gekregen door de zenuwen, maar ook door

de schorre keel van het zingen op de bruiloft van mijn nichtje. Jeetje, als dat maar goed gaat. Maureen heeft net een griepje achter de rug en klinkt vlak voor het optreden als een velletje schuurpapier, sorry Maureen... Terwijl de Gumbo Jazzband nog aan zijn laatste nummers bezig is, begint het te regenen en dus wordt de apparatuur nog even snel in een berghok in de Belsj gepropt. Rik vertelt dat de eerste band van de middag al te laat was begonnen, waardoor het schema de hele dag al achter loopt. Aangezien de vergunning tot 8 uur loopt, moet iedereen dus wat inleveren. Het zij zo.

Het is zo'n beetje 20 voor 6 als de Gumbo Jazzband ermee stopt, en dan moeten ze nog afbreken! Dat wordt dus in recordtempo opbouwen en soundchecken. Tot mijn verbazing staan we om 6 uur klaar en kunnen we het publiek kort begroeten. We zien erg veel bekende gezichten en wat is het gezellig druk, ondanks de (inmiddels weer gestopte) regen. Bij deze alvast bedankt voor jullie aanwezigheid fans, super!

We zetten in met, hoe kan het ook anders: Time van Pink Floyd. Maureen begint nog wat voorzichtig met zingen, maar hoe meer de adrenaline begint te stromen, hoe beter het gaat. Nadat Nico Billy Idol's White wedding weer vol overgave heeft neergezet, is het publiek al opgewarmd en vol enthousiasme. Vol gas passeert Bad Case of loving you en vervolgens ben ik (zei de gek) aan de beurt om mijn stem met de Twilight zone te testen. Pfoe, het gaat goed, hij houdt stand, wat een opluchting. Het hele publiek beweegt en zingt mee, wat een geweldig gezicht!

Ook het nieuwe nummer Crazy (Gnarls Barkley, maar dan de versie van Network) loopt als een tierelier, heerlijk gewoon. Wat heb ik nou aan mijn fiets hangen? Iemand van de leiding gebaart dat we nog ruim 5 minuten hebben, dat kan toch niet waar zijn? Djeezus, het is echt waar, onze (ingekorte) tijd zit er bijna op. We slaan een paar nummers over en terwijl het publiek met de Harlem Shuffle mee scandeert, staan Donny en ik half in de regen die weer opnieuw de kop opsteekt. Het deert niemand, het is nog steeds even druk, wat een geweldig sfeertje. M'n ouwe bandmaat Jack houdt Donny's rug en keyboard even met een paraplu uit de regen, bedankt Jack! Ook onze invaller Jo laat zich even -met fotocamera- aan de rand van het podium zien. Leuk dat je er ook bent, Jo! Met het inmiddels ingezette Superstitious staat volgens mij helemaal niemand meer stil en zo komt er veel te snel een einde aan dit geweldige optreden. Kwart voor zeven stoppen we dan echt en kan Norbert Frijns met zijn BruceBrothers gaan opbouwen, succes jongens! Het zit er weer op, wat een geweldige ervaring was dat. Iedereen weer hartstikke bedankt voor jullie aanwezigheid en enthousiasme namens de hele band en graag weer tot next TIME!